Het einde van het bouwverlof nadert!

Het einde van het bouwverlof nadert, en we staan te trappelen om terug vollenbak vooruit te vliegen.

Niet dat we stilgezeten hebben: tijdens het bouwverlof legden de bewoners van het Noord-Zuid Blok al hun eigen elektriciteit, voor zover onze onderaannemer elektriciteit daar geen stokje tussen stak. Ook in de logeerkamers en gastenbadkamer liggen alle draden al - als we de handen in elkaar slaan, gaat het goed vooruit. Met mix van mensen die het kunnen en mensen die het willen leren!

 De buitenbekleding van het paviljoen vordert gestaag, ook door de zeer gewaardeerde hulp van onze tieners in de Cohousing die serieus de handen uit de mouwen gestoken hebben. Hopelijk komt de dakbedekking snel in orde, zodat we het water voor eens en voor altijd uit ons paviljoen kunnen halen!

 LAB15 werkte ook de blowerdoortest aan, met schitterend resultaat: 0,37 - dus dik onder het vereiste maximum van 0,60! Het tijdrovende, nauwkeurige werken loont dus wel degelijk.

We blijven ook ook alert voor de sfeer binnen de groep, met af en toe een lunchke samen - of een zalige zomerBBQ.
 

Als laatste "vrucht van ons werk": ook onze lochting produceert:

Eindelijk...

De Whatsapp-berichtjes vliegen ons rond de oren. Ons forum geeft een goed beeld van de buzz die binnen de groep leeft. En ten slotte kreunt onze mailbox onder de vele beslissingen die nog genomen moeten worden.

Bij een dagelijks, of toch een wekelijks, bezoekje zie je ons project letterlijk groeien. Onze leden dartelen als jonge veulens over de bouwwerf en zondags durven we bij stralend weer al eens een terrasje te doen op het Helsinkiplein.

We kijken uit naar de kinderstemmetjes die vrolijk door de gemeenschappelijke tuin zweven. Dromen van de vele ontspannende uurtjes op ons paviljoenterras. En durven ons eigen ‘privé’-stekje vorm te geven.

We hebben al op ons terras op de tweede verdieping gestaan. Hebben al muren in ons paviljoen. Kunnen ons al een beeld vormen van hoe groot de tuin gaat worden.

We willen jullie graag meenemen in onze dromen. Vandaar ...

In samenwerking met de algemene aannemer G-Build nemen we op 7 mei 2017 deel aan de 'Open Wervendag' 10u - 17u om te laten zien hoe concreet onze dromen al zijn. Ook onze architecten zijn er dan bij.

Heb je nog heel specifieke vragen over hoe je een cohousingproject opstart of welke huisregels je best vastlegt, dan is onze activiteit 'Samenhuizendag' op 21 mei 2017 zeker iets voor jou. We organiseren een potluck-lunch (ieder brengt eten en drinken mee naargelang keuze en smaak) vanaf 12u op het Helsinkiplein te Sint-Niklaas.

Tot slot, het is heel fijn om te kunnen uitkijken naar dit nieuwe woonproject. Een nieuwe start voor ons allemaal, elk met zijn eigen, hoogst persoonlijke kijk op de zaken.

Creatief knutselen

Niet alleen de volwassen cohousers zijn creatief bezig. Zelfs de jeugd doet enthousiast mee! Maren maakte deze prachtige maquette van ons project:

Gezocht: Geïnteresseerden voor samenwoon-project op de Paterssite

Een nieuw samenhuizingsproject staat in de steigers

http://www.sintniklaasklimaatstad.be/wonen/gezocht-geinteresseerden-voor-samenwoon-project-op-de-paterssite

Een goed idee kent altijd navolging.

It takes a village to raise a child

Mijn vader was een fijn mens. Hij heeft me niet alleen een aantal nuttige zaken geleerd, maar ook veel wijsheid bijgebracht. Hij was, omdat hij in een fabriek onder een drieploegenstelsel werkte, echter ook regelmatig afwezig. Zo komt het, dat ik eerder door mijn moeder opgevoed ben, dan door ons vader.

Ik heb hem echter nooit als jonge ouder gekend. Ik ben op zijn 40 in zijn leven gekomen en persoonlijk denk ik dat ik daarom maar zelden iets van onstuimigheid bij hem heb waargenomen. (Dat beetje dat er dan ooit moet geweest zijn). Afgaand op het rolmodel dat hij mij voordeed -want zo leren jongens nu eenmaal het efficiëntst- was mijn leven voorbestemd om braaf dagelijks mijn job te doen, en tijdens mijn vrije tijd ofwel wat te klussen, ofwel achter een leeg glas bruine Leffe een dutje te doen voor tv.

Niks mis mee...

Er was... en hij is er tenslotte nog... echter ook zijn collega. Die ik hier R zal noemen om zijn "onschuld te beschermen". :-) R en ons vader waren goed bevriend.
R was een stuk jonger dan "ons voke" en daardoor ook heel wat dynamischer. Het feit dat hij op dat moment nog geen kinderen had, was daar uiteraard ook niet vreemd aan.
R ging op vakantie naar Turkije, toen de wegen daar nog niet platgereden waren.
Als R een keuken nodig had en zijn ding niet vond bij de handelaars, kocht hij een combinatiemachine en MDF-platen en maakte hij die gewoon zelf.
R reed met de motor en onderhield die ook zelf.
R kocht een bestelwagen en maakte er zelf een kampeerwagen van.
R roeide tegen de stroom in en was rebel zonder een karikatuur te zijn.

Alles wat R deed, ontlokte binnen in mij een langerekte WAAAAW!

Afgaande op het rolmodel dat HIJ mij voordeed -want zo leren jongens nu eenmaal het efficiëntst - was het leven 1 groot avontuur.

Ik maak er geen geheim van: als ik op een gegeven dag financieel risico ben beginnen nemen om een huis te verwerven, dan is dat omdat ik het R heb zien doen. Als ik nu met de motor rijd, dan is dat omdat R onverschrokken door weer en wind op 2 wielen balanceerde. R zocht zijn eigen weg en deed zijn eigen ding, en, bij het blonde haar van Linde, dat zal ik ook doen tot ik tussen zes planken gestoken word.

R kreeg 2 zonen.
De jongste had een ongelofelijke facinatie voor de zachtere grijsaard die mijn vader was. Een man die in de donkere bossen van de Ardennen de weg vond, naam en gebruik van bloemen en planten kende en sporen van wild kon lezen.

Heb je er eigenlijk al eens bij stil gestaan wie je het meeste beïnvloed heeft in het leven? Ik heb persoonlijk het gevoel dat mijn moeder en vader de krijtlijnen van mijn leven uitgezet hebben, maar dat het spelletje zelf door alle mensen uit mijn omgeving bepaald is geweest. Vrienden van mijn ouders... Familieleden... Buurtbewoners... 

It takes a village to raise a child...

Beetje druk geweest

Oud huisje verkocht
Verhuizen
Lening rond
Plek zoeken in onze nieuwe stad en buurt

Bloggen is er wat bij ingeschoten
Maar er zit nieuwe inhoud in de pijplijn.

Camping cohesie

Door Karin

Vorig jaar heb ik eens langs mijn neus weg gezegd : "Zou het eens niet tof zijn om te slapen op ons stukje grond ?", maar verder heb ik er niet veel meer aandacht aan besteed. Tot er een Doodle van Nele passeerde. "Wanneer kunnen we de daad bij het woord voegen ?" En bij deze, hebben we gisteren onze kampeer spullen bij elkaar geraapt, hebben ze met elkaar gedeeld en hebben we een heel mooi cohesie moment gecreëerd.

Het uur van afspraak, 18u hadden we al niet gehaald, maar dat is nu het mooie aan de groep. Je blijft welkom ! Hoe laat je ook toekomt, neemt de groep je mee in de sfeer van het moment. De BBQ stond al heerlijk te ruiken. De meesten hadden al een aperitiefje geproefd en we konden kennis maken met een nieuw kandidaat lid dat ons project van dichtbij wil leren kennen. Geen beter moment als een cohesie moment. Na wat geharrewar en geschuifel met stoelen en "buffet"tafels, zat iedereen al snel te smullen van al het lekkers dat ze hadden mee gebracht. De kleinste van de groep ging van hand naar schoot, van de ene naar de andere en schoof lekkere stukjes brood in haar mondje terwijl ze passeerde.

Al vlug zakte de zon met een warme zomergloed achter de horizon en kropen de eerste truien al uit hun tassen. Vuurmeester Dries ontfermde zich over de gezelligheid en had al vlug een laaiend vuurtje aan de gang. Naarmate de schemering opschoof, kropen wij dichter bij het vuur. En wat een nacht hadden ze beloofd. En wat een nacht hebben we gekregen.

Onder een hemel van vallende sterren werden de gekste anekdotes en verhalen verteld. Je moest wel heel vlug zijn. Als je buur ja, ja, ja riep, was het sterrenstof al gepasseerd. Sommigen hadden al tientallen sterren zien vallen. Anderen zijn opgebleven tot ze hun eerste sterrenwens mochten doen. Anderen waren teleurgesteld. Oh, is het dat maar ...

Grandioos ! Het was al een tijdje geleden dat ik met de slappe lach gezeten heb, maar het flitste door mijn hoofd, ... Als dit een voorproefje is van wat nog komen mag.

"The spur of the moment" is moeilijk na te vertellen, maar de anekdotes gingen van "oh, is het hier dat ik mij moet parkeren" naar "ja, die van Michel is groter" tot ik heb me versproken of ik heb woorden fout gelezen.

" Ik moest in mijn laatste jaar een spreekbeurt geven en in plaats van dat ik ironisch zei, zei ik erotisch. Dat is me toch een tijdje blijven achtervolgen." Toen we dit aan onze tieners vertelden, diste Sebastian een verhaal over school op. "In ons eerste jaar, kregen we bij Nederlands een lijst met moeilijke woorden en om te laten zien dat we de betekenis van het woord begrepen, moesten we er een zin mee maken. Zegt er iemand in de klas : "Brand ! Brand ! Iedereen ejaculeren !"

Het zou mooi gepast hebben bij Leen haar GAS-boete verhaal. Kortom mijn buikgevoel vertelt me dat dit project nog mooie cohesie momenten gaan geven.