zaterdag 23 april 2016

JuFi

Gisterenavond kwam onze JuFi weer bij elkaar.

Mensen die de term voor het eerst horen, kijken altijd even op. De "juffies"? Wie zijn die mensen?
Omdat Juridisch-Financiële werkgroep toch altijd zo'n mondvol is, leek een afkorting ons gepast. Het speelse van JuFi vormt een mooie tegenhanger voor de veronderstelde saaiheid van een Juridisch-Financiële werkgroep.

Je kan je dan ook wel inbeelden dat we mensen van de werkgroep "communicatie" (kort: comms) dan ook wel eens "commies" durven noemen, en leden van de werkgroep "groepsvorming" (kort: groep) ook groepies (of schrijft dat groupies?).

Net zoals bij onze cosessies (=maandelijkse vergadering met de hele groep), werken ook de meeste werkgroepen met een roterend systeem van voorzitter en notulist: wie vorige keer noteerde, mag nu voorzitter zijn. Zo werk je op je eigen verslag en zou toch duidelijk(er) moeten zijn wat je vorige keer allemaal geschreven hebt.

Zo'n werkgroep begint altijd met een hele waslijst van zaken die moeten gebeuren. Je kan die op verschillende manieren aanpakken, elk met hun voor- en nadelen, elk meer geschikt op het ene moment, minder op het andere.

Vaste technieken die je vaak ziet terugkeren, toch al zeker bij JuFi:

  1. Beginnen met afspraken maken voor de volgende cosessie. Wie presenteert de bevindingen van JuFi?
  2. Meteen kijken wanneer de volgende JuFi's plaatsvinden, en Doodle(s) opstarten zodat er nog genoeg gepland zijn in de toekomst.
  3. Agenda bekijken (want die is op voorhand opgesteld door de voorzitter) en de avond inplannen. Met de vorige verslagen & de tijdslijn even bekijken wat allemaal nog nodig is.
  4. Dan heb je verschillende mogelijkheden:
    1. De groep gaat op dat moment zelf aan het werk, ploegt door teksten, debateert, werkt reglementen uit, rekent financiën voor (of na!)... 
    2. De groep verdeelt het werk (ofwel per individu, ofwel per mini-team). Soms wordt meteen ter plaatse voortgewerkt, soms wordt "huiswerk" meegegeven
  5. Op het einde komt iedereen nog even samen om te bekijken wat de volgende stappen zijn.
De werkgroepen werken: het is erg motiverend om zo'n groep mensen samen aan een gemeenschappelijk doel te zien werken, je haalt er energie uit. Hoe concreter het eindresultaat wordt, hoe meer energie je haalt uit telkens weer een fase afwerken, telkens weer een milestone bereiken.

Samen verzet je bergen.

donderdag 21 april 2016

Onrust

Door Bart XIII

Vandaag een nadeel aan cohousen ontdekt...

Zoals ik nu woon, ben ik al 18 jaar eigenaar en uitvoerder.
Met de komst van de eerste zon krijg ik zin om weer in mijn huisje te werken. Betonplaten gieten, oude koterij afbreken, etc. Heel technische dingen allemaal.
Dat zouden eigenlijk nutteloze projecten zijn omdat het huis binnenkort toch verkocht wordt.

Dus even rondgekeken of ik me binnen het cohousingproject wat nuttig kon maken. Dat bleek wel, maar niet zoals ik gedacht had.

Ik schrijf nu blogs 😕

Dit alles resulteerde in nogal wat onrust in mijn geest.
Nu, uiteindelijk besef ik ook wel dat er nog bijzonder veel praktische en technische dingen zullen moeten worden uitgevoerd en dat het allemaal wel in orde zal komen. Maar op eigen houtje iets uitvoeren is er voorlopig niet bij. 

Ik kan me wel voorstellen dat leden die al langer in de groep zitten,  dit soort energievragende onrust al langer ondergaan. Chapeau.

Ik heb mijn onrust bestreden door nog eens naar de bouwgrond te fietsen en me voor te stellen hoe het leven er daar zal uitzien. Vervolgens ben ik met vrouw en kind wat in de natuur gaan wandelen en heb mij een lekker frisse pint laten smaken.

Toen ik mij inschreef mailde ik het volgende naar 1 van de leden van de groep.

"Wij hebben hier het gevoel dat we onze trossen losgegooid hebben en uit een veilige haven op avontuur vertrokken zijn. Dromend van een beter leven ter bestemming varen we verder terwijl de kade kleiner wordt."

Onrust is normaal op een oceaan...

maandag 18 april 2016

Karin

Karin stond voor het raam in de zon. Hoewel het weer mooi was buiten, was al haar aandacht nochtans gericht op de 11 maand oude Liese die op haar arm zat. Beiden keken naar elkaar. Zij met een blik van tederheid, en Liese met die onderzoekende blik en dikke kaakjes die peuters van die leeftijd zo typeert.
Plots wordt haar aandacht getrokken door iets wat buiten gebeurt. Joachim, haar tienerzoon, duwt een go-cart vooruit waarop een bende cohousing-kinderen het uitjoelen van opwinding.
Johan komt even bij haar staan...
"Kijk" zegt ze: "Terwijl de jong-volwassenen de kinderen entertainen, kunnen wij ons bezig houden met de kleinsten en stiekem al dromen van kleinkinderen."
Lieses mama kwam binnen en nam haar weer over.
"Alweer een voordeel van cohousen" zuchtte Karin.

De blogger hoorde het, en schreef het op...

zaterdag 16 april 2016

Tekenen van het reserveringsdocument.

Vandaag tekenen we de reserveringsovereenkomst. Dit is de overeenkomst tussen de maatschap en de uiteindelijke bewoners waarin we ons er toe juridisch verbinden met de bouw van start te gaan.

Het document is 14 pagina's lang...
Dit document word in tweevoud opgesteld...
Er werden reeds 18 units verkocht...
Er zijn 12 koppels (die beiden tekenen) en 5 singles...

Een kleine rekensom leert ons dat: Er in totaal 2720 handtekeningen gezet moeten worden...

(Hierbij niet opgeteld: de handtekeningen op het dossier die herzet moesten worden omdat een kindje het in een onbewaakt moment opat)

zondag 10 april 2016

Cosessie 9/4

Gisteren was er weer een cosessie.

Voor de leken onder de lezers: een cosessie is een vergadering waarbij zo veel mogelijk leden van de cohousing bijeenkomen om beslissingen te nemen. Hoewel de opzet saai en droog mag lijken is dit soms nog reuze gezellig. Temeer daar de vergadering doorgaat in een lokale drankgelegenheid.

Hier worden plannen gesmeed, meningen naar voor gebracht, gestimuleerd of verdedigd en de koers van de komende maand(en) bepaald. 

Als buitenstaander zou je kunnen denken dat het hier wel eens mis kan lopen met de consensus, maar we hebben een aantal tools ter onzer beschikking:

  • Eerst en vooral is het niet zo dat twee verschillende meningen altijd lijnrecht tegenover elkaar staan.
  • Elk lid van cohousing heeft de intentie samen te werken. Dit betekent dat men altijd wel open staat voor een goed geargumenteerde en onderbouwde andere mening.
  • De positieve sfeer en het "wij gevoel" (gekweekt en onderhouden door de werkgroep "Groep") helpt de meer timide leden hun meningen toch naar buiten te brengen.
  • Niet iedereen heeft het gevoel dat zijn of haar mening over een onderwerp met vuur verdedigd moet worden. Mooi voorbeeld: Persoonlijk vind ik gevelbekleding veel minder belangrijk dan de mensen met een meer ontwikkeld gevoel voor esthetiek. (Dat is wel zo fijn voor mij... ik kan in een mooi gebouw wonen zonder het met mijn, euh... belabberd creatief inzicht, te bekladden.)
  • Bij gevoelige of belangrijke onderwerpen, wordt er een tour-de-table georganiseerd. Alle leden worden een voor een aan het woord gelaten en hun meningen worden samengevat. Al snel blijkt dan dat die allemaal niet zoveel uit elkaar liggen, of gecombineerd kunnen worden.
 Elke maand wordt er zo een vergadering georganiseerd. Het is een hoeksteen van de cohousing.

woensdag 6 april 2016

Persbelangstelling!

Vorige week verstuurden we een persbericht na het indienen van onze bouwaanvraag. Dat doen we altijd, voor elke mijlpaal lichten we de pers in, omdat elke publiciteit voor ons project welkom is - in onze zoektocht naar buren, maar ook om cohousing als concept wat meer bekendheid te geven.

Deze keer lieten de reacties wat op zich wachten. We waren al aan het nadenken over wat we volgende keer meer of beter konden doen... Tot er gisteren een telefoontje kwam van Het Laatste Nieuws! De journalist, Joris Vergauwen, volgt ons project al van bij de start en wijdde er een mooi artikel aan. We prijken vandaag op de homepage van het lokale nieuws. Je kan het artikel lezen op deze link

Vanmorgen kreeg Liesbet telefoon: TV Oost wilde ons om 12u interviewen op onze grond! Een kans die we niet konden laten schieten, dus begon ze meteen rond te bellen. Uiteindelijk waren we er met een mooi en divers groepje en mochten Dieter en ik ons verhaal doen voor de camera. Davy had nog voor wat plannen op papier gezorgd, zodat we konden tonen hoe het er zal gaan uitzien. En er waren zelfs een paar kinderen bij, die het samen spelen in de tuin meteen illustreerden :-) Afstemmen op TV Oost dus vanavond!

Het fragment in kwestie:

zondag 3 april 2016

Plant

Door Bart XIII

Ik heb nooit groene vingers gehad. Behalve misschien die keer toen ik dikke proppen te nat gras uit mijn maaier getrokken had. Maar dat is letterlijk... dat telt niet.

Laatst vatte een vriend van mij -hij heeft dezelfde kwaal als ik- het mooi in 1 zin samen...

"Geef mij een plant, en hij gaat dood"

Daar komt het zowat op neer ja. In het beste geval gaat die dan bewust dood om in een kookpot te verdwijnen, maar meestal is hij hoedanook geen lang leven beschoren.

Bij mijn schoonzus staat een grote rozemarijnstruik waarvan de takken al aan het verhouten zijn. Perfect om als satestokjes op de bbq te leggen... heerlijk. Ik probeer dus al jaren tijm en rosemarijn te kweken, maar in het eerste geval kweekte ik vooral bladluisjes en in het tweede geval iets wat het midden hield tussen tafelkruid en een mummie... Toen ik mijn schoonzus attent maakte op hoe mooi haar rozemarijnstruik wel stond, zei ze dat die eigenlijk te groot was.
Bitch! 

Ik kan een mooi verzorgde tuin nochtans bijzonder appreciëren. Maar die op eigen houtje aanleggen, onderhouden en doen bloeien (letterlijk en figuurlijk) is eenvoudigweg mijn talent niet.

Beste vrienden van de cohousing... ik kom u met plezier helpen in de tuin. Maar hou me uit de buurt van uw delikaatste gewassen. Ach er zijn ook kruiwagenrijders, grasmaaieronderhouders en tuinverlichtingaansluiters nodig hè...

Ps: Wie wil er voor mij een rozemarijnstruik kweken?