Tante Julia

Door Bart XIII

Ergens rond 1925 huwde de zus van mijn oma. Ze heette Julia...

Haar man, Charel was ploegbaas in de antwerpse haven, toen de "dokwerkers" nog de rijkdommen van de koloniën aan- en afvoerden.
Onnodig te zeggen dat Charel en Julia er toen voor gewone arbeiders ruim inzaten. Hun huis uit 1912 was afgewerkt met het comfort dat je voor mensen van hun stand kon verwachten. Niet alleen hadden ze een auto (volkswagen kever). Ze hadden,

* De waterpomp in de keuken ipv in de tuin.
* Inpandige sanitaire voorzieningen
* Elektriciteit in de meeste kamers
* De modernste kolenkachel

Typisch voor de huisjes uit die tijd was er vooraan een living, tussenin een kelder met daarboven een "opkamer" in tussenverdieping.  En achteraan de keuken.

Toen ik haar kende ergens in de jaren 80 van vorige eeuw, woonde ze daar nog steeds. Na de dood van haar man en enige zoon is ze dan ook nooit verhuisd. Waarom zou ze. Ze had toch alles daar?

Ergens half de jaren 90 wisselde ze het tijdelijke in voor het eeuwige.
Haar erfgenamen troffen een waardeloos huis aan...

*In een tijd waarin drinkwater warm uit een kraan kan stromen, is roestig water uit een pomp die je moet opgieten, vooral interessant om de kamerplanten te gieten. Douche? Bad? Ho maar...

*Hoewel uitgerust met een echte wcbril en in een hoekje van de keuken geplaatst zodat je niet buiten moet, was in 1995 een "plank-met-een-gat-in" niet echt een toonbeeld van sanitaire luxe.

*110 volt... Een GUST van een transfo dreef haar tv aan. Een grote doos vol gehamsterde reservelampen (sommige nog met bajonet-fitting) moesten haar helpen nooit zonder licht te zitten. Télécom?  Bijlange nie...

*Het behang zwart en de kalk uitgekraakt van het kolenstof. In de winter vooraan hels heet terwijl het in het achterhuis vroor.

Tante Julia's huis was ingehaald door de tijd en had daarbij tol geëist van haar ouder wordende lichaam.

Haar erfgenamen verkochten de ganse grond voor een habbekras aan een projectontwikkelaar die geen vragen stelde en er moderne appartementen met garage op gezet heeft.

Je staat er als huiseigenaar misschien niet bij stil, maar als je niet naar de toekomst kijkt, word je er nogal snel door ingehaald. Ben je bereid ineens de hele investering te doen, je hele leven te verbouwen en moderniseren of op een gegeven moment als een soort van anachronisme de pijp aan maarten te geven?

Ik ken een vierde alternatief... en ik heb gekozen...

Zelfs bij Gamma...

... hebben ze het begrepen. 

Technische setup cohousing

Naast de belangrijke zaken voor een goed cohousingproject (fijne groep mensen, toffe locatie, enthousiaste stakeholders die meedenken...) is het ook handig om een aantal technische zaken op te zetten om alles vlot te laten verlopen.

Hoe doen wij het? Wij gebruiken volgende:

Dropbox

Dropbox voor al onze bestanden.

Dropbox laat je toe om mappen en bestanden heel eenvoudig constant met meerdere personen te synchroniseren. Elke aanpassing die je doet, wordt ook bij de andere gebruikers doorgevoerd.

Je kan dropbox installeren op je computer, maar je kan het ook gebruiken in je browser of op je smartphone.

Let op, standaard is een dropbox maar 2 GB, daar zit je snel over.

Website

Wij gebruiken Google Sites voor onze website. Je kan ook gerust voor een Wordpress gaan, of elke andere vorm waar meerdere mensen de site eenvoudig kunnen wijzigen.

Blog

Geen website zonder blog! Op een blog heb je nog wat meer vrijheid, kan iedereen gemakkelijk posten en kunnen je bezoekers ook reageren.

e-mail & domein

Alles geregistreerd bij one.com - niet duur, en je krijgt veel waar voor je geld. Je kan heel eenvoudig e-mailaccounts, aliasen en verdeellijsten maken. Handig voor je werkgroepen, of om wie af te spreken wie de mails krijgt van de zoekertjes, de websites...

Wij voorzien voor iedereen een persoonlijk e-mailadres voornaam@cohousingwaasland.be (dat duurt tot je 2 mensen met dezelfde voornaam hebt), en dan een hele resem verdeellijsten.

one.com biedt gelijk ook alles wat je nodig hebt voor een blog, forums, statistieken,

Forum

Cosessies alleen zijn vaak niet voldoende om alle onderwerpen aan bod te laten komen en uitvoerig te bespreken. Je kan proberen om via e-mail verder te praten, maar zal snel merken dat het niet zo overzichtelijk werkt - en een volle mailbox werkt snel demotiverend.

Een forum is een goede manier om gestructureerd over meerdere onderwerpen tegelijk te praten. Je kan je abonneren op secties die je belangrijk vindt, zodat je toch nog een mail krijgt als er iets gebeurt. Voor dringende onderwerpen, maken we vaak eerst een onderwerp op het forum, en sturen daarna 1 mail naar iedereen met direct de link naar dat onderwerp er in. Zo heb je toch maar 1 mail, en de eigenlijke discussie blijft op't forum.

Communiceren...

Door Bart XIII

Als kind las ik ooit zo een typisch goedbedoeld opvoedkundig verhaal in een jeugdtijdschrift.

Een jongen wil studeren in de tuin en installeert zich op een gemakkelijke stoel. Als hij net bezig is, zet zijn buurman de radio in de tuin ernaast nogal hard. Wanneer deze hierop gewezen wordt, merkt hij op dat de jongen evengoed binnen kan studeren. Hierop belt de student zijn vriend, samen stellen ze diens drumstel op in de tuin waarna hij wat riffs afsteekt. De buurman komt over de haag kijken en wanneer deze zegt dat hij zijn radio niet meer kan horen, wordt er fijntjes opgemerkt dat hij evengoed binnen radio kan luisteren. De buurman ziet zijn denkfout in en zet de radio stiller.

Dergelijke verhalen kwamen wel eens vaker voor in kinder- en jeugdboeken toendertijd.
Ik weet niet of het tegenwoordig nog geschreven wordt, ik hoop van niet...

Het is onzin!

Dergelijke passief-agressieve tactieken werken nooit. Er is een ongelijkheid in de manier waarop je jezelf beoordeelt, tegenover de manier waarop je anderen beoordeelt.

Als jij je vergist in de auto, ben je moe, je zoekt iets, je... vul zelf maar in.
Als een ander zich vergist in het verkeer, kan hij/zij gewoon niet met de auto rijden.

Het is vrij onwaarschijnlijk dat de buurman uit vorig verhaal,  zijn denkfout zal inzien.
Zolang de student zijn behoeftes en bijbehorende emoties niet kenbaar maakt, en met een duidelijke vraag naar buiten komt, zal de buurman zijn radio luid blijven zetten.

Dit is belangrijk om weten bij cohousing, ga er niet van uit dat de andere weet wat jouw behoeftes zijn. Communiceer duidelijk. Ken, respecteer en verdedig je eigen grenzen. Verlaat je niet op passief-agressieve methodes. Ze werken zelden.

Verminderde wederkerige behoeftes

Door Bart XIII

Stel...

Je bevind je in een kompleet duistere kamer. Je herkent je veters niet van je jasknopen en blijft uit veiligheid maar op dezelfde plek staan.

Plots steekt iemand zo een 15 watt lampje aan uit een gemiddelde microgolfoven). Fantastisch... je kan nu door de kamer bewegen zonder in dat keldergat te vallen. Er werden mogelijkheden gecreëerd. 

Dan word er weer zo'n lampje aangestoken. Je kan nu de teksten op de muur lezen. Weeral meer mogelijkheden... maar zijn je nieuwe mogelijkheden proportioneel gestegen met de hoeveelheid licht?

Wat als er een derde vierde of vijfde lampje ontstoken wordt?

Ik ben er wel zeker van dat ik in dergelijke kamer niet 100 keer gelukkiger zou worden bij het 100e extra lampje. Wel integendeel... teveel licht... teveel warmte.

Meer is beter? Echt?

De wetmatigheid van de verminderde wederkerige behoefte: 1 paar schoenen is basiscomfort. 2 paar practisch bij regenweer. 20 paar vooral lastig om op te bergen. (Ja, geeft u het maar toe mevrouw :-p )

In een wereld waar alles lijkt gedicteerd door de cijfers van een economie word er nogal vaak in deze val getrapt, vind ik. Veel mensen lopen vermoeid rond louter en aleen omdat al die spullen in hun leven onverwacht ook met een gedeelte van je aandacht gaan lopen. Al diegene die al eens opgeruimd hebben weten dat zelfs het simpelste vaasje aandacht en een poetsbeurt nodig heeft. Laat staan spullen met een emotionele lading.

"The stuff you own, ends up owning you."

Heb ik echt 100%: grasmaaier, tuin, 2e auto, bakfiets, speeltuin, logeerkamer, vul-zelf-maar-in nodig?

Associeer ik mij vooral met mijn bezit? Of identificeer ik me liever met mijn relaties.

Aan u de keuze...

Met dank aan Diet

De onderste limiet

Door Bart XIII

Ik kan me vergissen, maar volgens mij worden sommige spullen tegenwoordig onder hun productieprijs verkocht. Het verschil word daarbij door een, over het algemeen nietsvermoedende, partij bijgepast.

Er zijn verschillende mogelijkheden waarop producenten er de kantjes afrijden. De ene al wat eerlijker en transparanter dan de andere.

Er zijn de IKEA'S en Colruyt 's van deze wereld die er eerlijk voor uitkomen dat ze de consument inschakelen in hun logistiek, opbouw of bewust hun winkels sober houden.

Ik denk aan een firma zoals Aldi, die bij het aanbieden van elektrisch toestellen bewust bezuinigen op kwaliteitscontrole. Blijkt je toestel binnen die 20% van defecten te vallen, betalen ze je zonder gemor de aankoop terug. (Binnen 2 jaar welteverstaan)

Dieper in de krochten van de bezuiniging vinden we geprogrammeerde defecten, onderbetaalde arbeiders, roofbouw op het milieu, dubieuze leveranciers en transportfirma's, kinderarbeid, en eventueel allerlei andere moreel behoorlijk twijfelachtige praktijken.

Om maar te zeggen... er zijn veel manieren om iets goedkoper aan te bieden.

Misschien konden we ons al die luxe eigenlijk gewoon niet op de normale manier veroorloven.

Of wel?
Omdat we samen voor dat duurzaam geproduceerde speeltuintje spaarden?
Omdat die duurdere elektrisch aangedreven wagen eigenlijk bezit is van heel de gemeenschap?
Of omdat dat lapje grond door ons allen biologisch bewerkt werd?